Jan Dost

Jîyana li penaberîyê, sirgûnî û jana xurbetê ji mêj de bala gelek nivîskaran kişandiye. Ev bi serê xwe dikare bibe mijara lêkolîneke dûr û dirêj ku ev cih têrê nake. Nivîskarên ku rewşa xerîbîyê bikin mijara nivîsên xwe ne mîna wan ên ku bi xwe di nav wê rewşê de bin. Yek ji wan nivîskaran jî Arşevê Oskan e ku bûye ҫend sal li xerîbîyê ye û jana wê dikişîne, diҫêje û dide ҫêjandin jî.

Arşevê Oskan ku mîna helbestvanekî dihate nas kirin, vê dawîyê derbasî qada romanê jî bû. Sala 2010ê romana wî Keştîya Penaberan ji weşanxaneya Doyê li Stenbolê derket.

Ebdula Peşêw di vê serdema me de yek ji ronakbîrên kurd ên herî girîng e. Ew ji bilî helbestvanîya xwe ya nirxbilind, xwedan helwêsteke siyasî ya serbixwe ye jî. Dibe ku ji bo xwendevanên Le Monde Diplomatique a kurdî, jîyana Peşêw ne ewqasî tiştekî nû be, lê ez di wê bawerîyê de me ku ev bîr û bawerîyên Peşêw ên ku di gotara wî de hatine dê ji bo xwendevanan gelekî balkêş bin û hin pirsan zelal bikin. Gotara mamoste her çendî ku ji zû de hatibe nivîsandin û belav kirin jî, dîtin û boçûnên tê de tim aktuel in. (1)

Ew di destpêkê de weha dinivîse:

Çara yekem min kurdnasê hollandî Michiel Leezenberg  li Newroza Wuppertalê li Almanyayê dît.