Divê hin tişt û hin kes neyên jibîrkirin. Ew kurdên ku bi sekin û helwesta xwe bi awayekî xurt li hemberî zilm û zordarîyê derketine, divê neyên jibîrkirin. Dibêjin tarîx ji hêla bindestan ve diguhere, lê bi destê serdestan tê nivîsandin. Serdestî carcaran bi gotinekê, carcaran bi çirûskekê û carcaran bi merivekî/ê vediçire. Bi hizra vê zanînê ez dest bi xwendina kitêbên li ser Wedat Aydin dikim.
Ziman bereketeka mezin e’ dibêje Holderlîn. Lê meriv dikare bibêje herî zêde helbestvan ji vê bereketê sûd wergirtîye. Deng, gotin, lihevhatin, fêmbûna peyvê û ragihandina fêmbûna peyvê, di kirasê helbestê de digihîje ber guhê me xwendevanan, gûhdarvanan. Hêza helbestê ji hêza zimên tê. Hêza helbestê ji reh û rîşalên bingehîn tê.
Di navbera xewn û xewnereşkê de dinyayeka ku sînorên wê nedîyar heye. Dinyayeka ku li wir bayê felekê berbayê tiştekî nakeve û tenê bi ya dilê xwe dike. Li pey xewnekê, derîyê xewnereşkê çima vedibe û di nava kefa destê xwe de dilê meriv çawa diguvêşe nayê zanîn. Ew dinyaya ku di navbera xewn û xewnereşkê de ye, gelek caran ji rastîya tund sûdê werdigire û li ser serê me benikê xwe girê dide. Şîyarîya ji xewnereşkê bi gupegupa sîngê deng vedide û ev gupegup hêdî hêdî xwe vediguhêze henaseya jîyanê.