LMdK - Hejmar 25

Da ku em bikaribin hîmên îdeolojîk ên nîjadkujîya (jenosîd) Dêrsimê, ku di salên 1937-38ê de pêk hatibû, rast binirxînin, divê em rewşa xas a Dêrsimê ya bi nasnameya Qizilbaş-Kurd, statuya wê ya nîv-xweser û awayê jîyana wê ya civakî bizanin.

Lêşkerên Amerîka yên dawîyê dê bi serbilindî ji sînoran derbas bibin, şanaz li ser serfirazîya xwe… hewldanên leşkerî yên DYAyê dê bi vî awayî li Îraqê bi dawî bibin."

Serokê DYAyê Obama bi serokwezîrê Îraqê Malikî re, vekişandina dawî ya hêzên dagîrker ên DYA ji Îraqê wek "serfirazî" rave dike û desthilatdarên li qiraxa Dîjleyê xwe bi şanazî wek "rizgarker"ê serwerîya Îraqê berpêş dikin.

Bi bikaranîna şantaja îflasê û tirsa buhranê, du bankavanên berê Lucas Papademos û Mario Montî, berî çendekê li Atîna û Romayê desthilatê girtin ser xwe. Ew ne "teknîsyenên" apolîtîk, berevajî, du zilamên rastê û endamên Komîsyona Sêber in û vê komîsyonê bi tengezarîya xwe ya ji zêdebûna demokrasîya di nav civakên rojavayê navûdeng daye.

Di roja 9ê mijdara 2011ê de heval û dostê hêja, rewşenbîr, xebatkar, nivîskar û ronakbîr Îsmet Şerif Wanlî çû ser dilovanîya xwe. Helbet cangorîya wî ji bo malbata wî, heval û dostên wî û ji bo tevahîya civaka kurd zîyaneke dilêşîyê ye.

Tirkîye li Sûrîyeyê cihê xwe xweş dike

Rojnameya brîtanî The Guardian di 16ê sermawezê de gotarek li ser biryara rawestandina endametîya Sûrîyeyê ya Cem'ata Ereban û rista Tirkîyeyê weşand. Di gotarê de, ku ji alîyê Simon Tisdall ve hatiye nivîsandin, tê dîyar kirin ku "Digel karbidestên Sûudî û piştgirîya aşkere ya melikê Urdunê ji bo raperînan, Erdoğan û wezîrê wî yê kar û barên derve Ahmet Davutoğlu, ku ev demeke dirêj e xwedî arezûyên serokatîya herêmî ne, weha xuya dike ku ji bo serdema piştî-Esed cihê xwe çêdikin."

Berdewamkirina zêdetirî salekê ya xwepêşandanên li Misir, Sûrîye, Yemen, Bahreyn û li welatên din ên ereb dide xuyakirin ku serhildanên ku li tevahiya herêmê berbelav bûne, wê zû bi zû bi dawî nebin. Lê belê mirov nikare ji bîr bike ku demokratîzekirin jî li vê herêma veçiriyayî ji ber gelek nakokî û pêşveçûnan ketiye xeterê.

Bi hesabkirina hêza demê û giranîyê ya xwe berdana bi destê felekê ve, krîzên dirêj hêdî hêdî tiştên ne qebûlbar jî asayî nîşan didin. Ji ber vê yekê mirov bi her tiştê ku sermayedar bi hukûmeta didin kirin, razî dibin (edîtorîyala Serge Halimi ya di rûpela pêşî de), fêrî kêmbûna meaşan û qutkirina ji butçeya gelemperî dibin. Ev, li gor rêveberan, ji bo pêşîlêgirtina tiştên xirab-tir e. Lê belê gelo dema ku xeyaleta qutbûneke din li aborîya cîhanê rû dide, ew hê jî makîneyê kontrol dikin?

Konseya Neteweyî ya Derbasbûnê (CNT), a ku weke deshilata navendî ya Libyayê tevdigere, ji alîyê gel ve zêde nayê qebûl kirin. Konseya ku ne xwedîya rewatîya rêvebirina tevgera hilweşandina dîktatorîyê ye, ti hêza wê ya çekan jî tine, vê gavê çek hemû di destên mîlîsan de ne. Ji nû ve avakirina dewleteke hiqûqê bi mîlîtarîzasyona civakê, bi çeperên nasnameyên eşîrî û olî û herwiha bi desttêwerdanên hêzên bîyanî re rû bi rû dimîne.