Dîroka ber û qebîle ango êl û eşîrên kurdên êzîdî yên li başûrê Qefqasyayê ronahî dît û bi navê "Êzdîyên Serhedê"bû kitêb. Nivîskarê kitêbê Pîr Dîma, di kitêba xwe de ji bilî gelek agahîyên civatî û olî yên kurdên êzîdî, bi awayekî berfireh behsa êl û eşîrên kurdên êzîdî dike ku vê gavê li Ermenistanê û Gurcistanê jîyana xwe berdewam dikin. Êzîdîyên ku Pîr Dîma behsa wan dike, di destpêka sedsala XIXan de ji Serhedê derbasî Qefqasyayê bûne.
Nêzîkî sed tîbetîyî, piranîya wan jin û mêrên rahib û rahîbe ne, ji 2009an ve xwe şewitandin. Li gorî Pekînê, ev manevrayeka xirabker a "merivên dalay-lama" ye. Lê belê Tenzin Gyatso îdîa dike ku "naxwaze piştgirîya" (1) van kiryarên "bêhêvîmaneka kûr" bike. Rast e ku "hikûmeta mişextî" [hikûmeta li sirgûnê] ya Dharamsalayê parçebûyî ye.
Serdema înternetê, xelk êdî bi tenê girseyek nîne, lê belê tevneka tevlîhev û aqilane ya danûstandinên piralî ye. Marketing û civatnasî li meyilan gerîyan; êdî di nava têkilî û girêdanên samîmî û jestên ferdî de meriv li van meyilan digerin.
Heke meriv xwe lê deyne ku serokê Komarê François Hollande berîya nêzîkî salekê bi kelecan û hêvîya qutbûnên [ji sîstemê] hat hilbijartin, ev dê mibalexe be. Dîsan jî ji wî hat ku hêvîyê bi hilbijêrên xwe re nehêle. Ji devberdana ji reforma bacan heta bi nebûna sîyaseta pîşesazîyê, ji sererastkirina qanûna kar heta bi ya teqawîdan bombeya jixwekêmkirinê dibe sedema ziraran.
Serokkomarê venezuelayî yê 5ê adarê wefat kir, dest bi wê tevgerê kir ku Amerîkaya Latîn veguhe-rand. Wî çînên xizan ji nû ve li navenda sîyasetê bi cih kirin û bi vê jî wî tev-gerên çepgir yên heyî bi nakokîyên xwe re rû bi rû kirin.
Piştî axaftina meksîkî yê operaya qerfî ya Zapatîstan, derketina Chávezê li ser herdu dikên Amerîkaya Latîn û ya OPECê (Rêxistina Welatên Ȋxrackerê Petrolê), ji niha ve tehdîdeka sereke ye ji bo parzemînê: heke hevkarîya populîst ya Venezuela- Kuba- Haîtîyê wê mezin bibe û Kolombîyayê jî bigire nava xwe, tevahîya pêşketinên demokratîk yên herêmî wê bikevin ber lêpirsînê.
Alexandre Adler, nivîskarê ceriban-dinan, 23yê çirîya pâşîna 2000î.
Di nîsana 2002yan de, mixalefeta venezuelayî darbeyekê li dijî Hugo Chávez organîze dike. Bi awayê fermî sedema darbeyê ji alîyê sempatîzanên general Simon Bolivar ve kuştina xwepêşandêrên li dijî Chávez e. Lê belê ev îdîa bi xwe xwe disipêre efsanekirinekê. Maurice Lemoine yê ku li cihê bûyerê bû, tiştên qewimîn rave dike.
14ê nîsanê gelê Venezuelayê wê serokdewletê xwe yê nû hilbijêre. Tevî ku mixalefet zehmetîyê dikşîne ji bo yekîtîya xwe biparêze, divê sempatîzanên Hugo Chávez fêr bibin bêyî wî tevbige-rin, dema ew sax bû wî hîç alîkarî neda wan ji bo vê tiştê pêk bînin.
Venezuela demeka dirêj cuda bû ji welatên din yên Amerîkaya Latîn. Di destpêka 1960î de, dema ku şorişa Kubayê herêmê dişewtîne, şewirmendekî Qesra Spî welatê Simon Bolivar wekî"modeleka demokrasîyê" ya berevajîyê Kubayê nîşan dida. Çil salan piştre, "îstîsnaya Venezuelayê" ji nû ve dibe sedema peydabûna hêvîyan, lê belê ne li Washingtonê.
- Hikûmetê ji bo bedêla çekberdanê ji Ocalan û PKKyê re tiştek vaad nekirîye, ger kiribe jî ne xuya ye.
- Ocalan jî dît ku leşker ji hêz ketin, êdî nikarin dest daynin ser hikim, hingê helwesta xwe guherand û bi rêya MİTê bi hikûmetê re da û stand.